Coñecida por Plinio, geógrafo romano, como Corticata, foi un importante centro relixioso, cun santuario no ano 1300 e un hospital con capela en 1600.

A comezos do século contaba cunha poboación que roldaba os corenta habitantes e era propiedade duns poucos colonos. Os veciños de Carril ven na illa unha posible explotación turística e deciden comprala e regalala ao rei Afonso XIII para que constrúa alí a súa residencia de verán. Esta construción nunca chegou a realizarse e os veciños reclámana como doazón real.

Á marxe de lestes acontecementos a illa destaca pola súa variada vexetación e a súa riqueza faunística. Dentro das formacións arbóreas, compostas principalmente por piñeiros e carballos, hai que facer unha especial alusión a un bosque de loureiros que ocupa a parte central da illa, cunha extensión de 2,5 hectáreas. Algúns destes exemplares (laurus nobilis), conseguen os 18 metros de altura e acompáñanse dun rico sotobosque de espiños, mirtos, dafne, etc.